het einde komt in zicht

Jaaa jullie krijgen lekker tegenstrijdige info van mij, want nu heb ik dus weer besloten toch terug te gaan naar mn 2e plan en dus ga ik vrijdag terug naar NL.

Het reizen in Cambodja was de meest indrukwekkende ervaring. Wat ik namelijk in mijn vroige berichtje niet vermeld, en ook nog niet zo veel ervaren had, is de armoede. In Phnom Penh en SIem Reap (en naar horen ook in SIhanoukville) lopen veel kinderen op straat boeken en kaarten te verkopen. Deels natuurlijk om wat extra geld te verdienen, maar er zijn ook slimme handelaren die denken dat toeristen eerder van kinderen kopen omdat ze die zieliger vinden. Deze handelaren gebruiken de kinderen dus om lekker winst te maken.. Alle boeken zijn namelijk kopieen en ze vragen er al gauw 6 dollar voor.. Daarnaast zijn er in elke plaats wel bedelende mensen. De naarste ervaring die ik hiermee had was in Kampot. Ik had een luie dag en had besloten mezelf eens te verwennen met een lekkere, westerse lunch en een chocoladekoek. En wel bij een acfe waar doven en gehandicapten werken, steun ik ook nog eens wat dacht ik! Toen de koek voor mn neus stond, kwam er een vrouw met 4 kinderen voor mn neus staan bedelen. Ze bleef daar 5 minuten staan en ik wist even echt niet wat ik moest doen: geld geven levert ze uiteindelijk niks op en je weet niet wat ze daarmee doen, een brood ofzo kopen kon niet want er was niks in de buurt en aan mijn koek zouden ze niks hebben.. Daarna kon ik daar natuurlijk ook niet meer van genieten en de rest van de dag ben ik van slag geweest.. Ook heb ik een aantal keer wel gewoon brood gekocht en een vrouw was daar zichtbaar blij mee en bedankte me, maar een andere keek me ontevreden aan.. Het 'leukste'  wat ik heb gedaan is na een kookcursus mijn zelfgemaakte eten, wat ik niet meer op kon, aan een bedelend meisje geven.  Kortom: Cambodja is erg zwaar om in te reizen.

Wel is het heel erg mooi en de mensen zijn heel aardig. Zo vroeg in Siem Reap een 18jarige tuktuk chauffeur of hij me naar de tempels kon brengen, daar was ik al geweest maar ik begon een leuk praatje met hem. En elke keer dat ik hem zag die dag vroeg ik hoe het ging en of hij al een klant had gehad en begon ik dus weer een praatje. Hij vond me ' a friendly person'  en toen ik savonds weer langs kwam en het een beetje begon te regen stond hij erop om me 500 m naar mn guesthouse te rijden, gratis omdat ik een 'friend' was. Op mijn fietstocht over het eilandje in de Mekong kwam ik 3 lokale meisjes tegen die een beetje Engels spraken. Een van hen wilde me heel graag een Pagoda laten zien en toen we langs het huis van haar vriendinnetje kwamen nodigde zij me uit. Ik heb een uur bij een lokale familie voor het huis gezeten, met alleen deze twee meisjes die Engels konden en een hoop schattige kinderen. Ze zeiden allemaal (als ik de meisjes moet geloven) dat ik een 'beautiful foreigner' was, een vrouw was heel verbaasd over mijn huidskleur en een andere vroeg zelfs of ik niet met een Cambodiaanse man wilde trouwen! Haha :) Ze lieten me ook wat rijstpudding uit een bananenblad proeven.

Maar de laatste 2 weken merkte ik toch dat ik wat sneller moe was dan voorheen en minder kon hebben. Het reizen begon me een beetje op te breken: 7 maanden alleen van huis weg zijn en mijn vrienden en familie missen, 5 maanden op pad zijn met gemiddeld 3 nachten in een plaats, 5 maanden tas in en uitpakken, steeds nieuwe mensen ontmoeten, elke dag bedenken wat je gaat doen enz. Ik heb veel geleerd in de afgelopen 7 maanden en veel gezien en beleefd en het erg naar mn zin gehad, maar het is mooi geweest. Ik heb meer gedaan dan ik dacht toen ik van huis wegging, ben heel erg blij met alle ervaringen en ben trots op mezelf.

Nu is het tijd voor een 'normaal'  leven weer. Dus naar huis en op zoek naar een kamer en werk in Nijmegen en mijn bachelor afmaken. Nog steeds nieuw avontuur dus ;)

En eindelijk mijn neefje zien die ik al 5 maanden de schattigste baby van de wereld vind, haha!

Tot snel,

Liefs!

En heel leuk alle reacties die ik gekregen heb :)