op avontuur in Ninh Binh

Ik had besloten dat het dit weekend weer eens tijd was voor een nieuwe omgeving en wat ontspanning. Zaterdag ben ik met de trein naar Ninh Binh gegaan. 

Het avontuur begon al op het treinstation. Ik had de weg gevraagd in het hostel en die aanwijzingen zo goed mogelijk opgevolgd (ze laten het altijd veel makkelijker klinken dan het is en je weet nooit zeker of die weg die een beetje naar links draait of die naar rechts draait nou bedoeld wordt met rechtdoor :P). En ik kwam inderdaad bij een treinstationnetje uit... Het leek me wat aan de kleine kant, ik kon me van drie jaar geleden herinneren dat ik naar Sapa vertrok vanaf een groot station. Maar het kwam me ook wel weer bekend voor en ik denk dat ik daar uit ben gestapt op de terugweg van Sapa drie jaar geleden. Maargoed ik kon er een treinkaartje naar Ninh Binh kopen. ('hardseat or softseat' 'do you have softseat on this train?' 'no, only hardseat') en toen ik daar vroeg waar die trein dan vertrok zei de vrouw van het loket 'number 1' en wees de man die bij wachtruimtes 3 en 4 stond inderdaad naar een grote deur met daarop nr 1. Achter die deur stonden wat treinstellen die ingeladen werden, dus ja het zal wel.. Nadat ik ergens ontbijt had gehaald, besloot ik het toch nog eens na te vragen, niet aan het treinpersoneel dit keer maar aan een jongen die ook zat te wachten. HIj is het gaan navragen bij het loket, die hem naar de man voor de wachtruimtes 3 en 4 stuurden die ook naar de deur met nummer 1 wees. Maar deze jongen ging die deur door en vroeg het daar nog eens en toen hij terug kwam heeft hij me met gebaren kunnen duidelijk maken dat er ergens om de hoek nog een station zou zijn... Het was inmiddels 9.45 en mijn trein zou om 10.05 gaan, maar gelukkig kwam ik nog net op tijd bij het goede station aan. En in de trein kwam de conducteur nog een keer naar mn kaartje kijken, waarna hij aan de man tegenover mij duidelijk maakte dat hij moest aangeven dat ik het volgende station moest uitstappen (wat ik zelf ook al had nagevraagd aan de vrouw naast me). Toen we er bijna waren, kwam de conducteur nog een keer naar me toe om duidelijk te maken dat ik eruit moest. Nogal het tegenovergestelde van de ervaring op het station dus :P. 

Toen ik eenmaal in Ninh Binh op weg was naar mn hotel, kwam er een meneer in pak op een motor naar me toe om te vragen of ik had gereserveerd bij het 'kinh do' hotel. Uhm ja? Ok, dan kom ik je ophalen, sorry dat ik te laat ben. Ik had helemaal geen pick up verwacht, niet eens een aankomsttijd doorgegeven dus ik denk dat hij bij de eerdere ochtendtrein ook al op me had staan wachten. Maar wel relaxt! 

Eenmaal in het hotel ben ik snel gaan lunchen om daarna op de fiets richting Tam Coc te gaan. (kijk maar even naar de plaatjes op google ofzo, behalve als je niet jaloers wilt worden natuurlijk) Na zo'n drie kwartier fietsen kwam ik daar aan en ben ik met een bootje de rivier opgegaan. De vrouw die mij roeide, had er blijkbaar na een tijdje genoeg van, want toen er een ander bootje langskwam werd er midden op het riviertje gewisseld van 'chauffeur'. Zij stapte in de boot die op de terugweg was en de meneer die die boot roeide, roeide nu mij verder. Oh en ze roeien hier met hun voeten! Of met twee tegelijk, een roeibeweging dus, maar je ziet ze ook een fietsbeweging maken en dus om en om roeien. Heel ontspannend was dit tochtje, lekker op een bootje chillen in een supermooie omgeving! Het was iets minder ontspannend toen ik erachter kwam dat de reserve batterij die ik had meegenomen leeg was en die in mn camera zat ook bijna leeg was. Maargoed ik heb nog foto's kunnen maken :). (Voor foto's moet je trouwens op mn facebook zijn, het uploaden gaat hier zo traag dat ik heb besloten ze alleen maar op facebook te zetten). 

Zondag had ik besloten om naar Cuc Phuong national park te gaan. Op de motor werd ik daar heen gebracht. De tocht erheen duurde zo'n anderhalf uur en ging weer tussen de mooie bergen, langs dorpjes, rijstvelden en waterplassen waar ze shrimp en snail kweekten. Er stonden vrouwen echt tot boven hun knieen in de blub, door de modder heen te waden om maar wat slakken te kunnen vangen. Eenmaal in het national park aangekomen, gingen we eerst naar een turtle rescue center en een primate rescue center. Ze vangen hier schildpadden en apen op die door jagers gevangen waren om te verkopen voor vlees en medicijnen, maar die gelukkig ontdekt zijn voor het te laat was. Heel naar, maar heel goed dat er zo'n center is. Sommigen zijn te erg gewond geraakt om weer terug het wild in te kunnen, maar de meesten kunnen na een tijd eerst naar een afgezet gebied om semi-wild te leven en daarna worden ze echt vrijgelaten. Ze krijgen allemaal een microchip, zodat ze ze goed in de gaten kunnen houden. Hierna was het nog 20 km achterop de motor naar de ingan van het park, waar we eerst een 'cave of prehistoric man' gingen bekijken met een zaklampje. Toen we net weer op de weg eruit waren, kwam er een hele grote groep lawaaierige schoolkinderen (ofzo?) binnen, dus we waren net op tijd. 

Hierna nog een wandeling gemaakt van 2 uur naar een 1000 jaar oude boom. Het was fijn om lekker door de bossen te lopen en ik heb ook best veel vlinders gezien :). Groot nadeel was dat de wandeling erg veel ' traptreden'  had en ik nu mn knie volgens mij toch weer overbelast heb :(. Aan het eind begon gewoon lopen ook pijn  te doen en dat voelt vandaag ook niet goed en gaat niet helemaal normaal. Morgen dus van hostel wisselen omdat ik hier 5 hoog verblijf en traplopen ook niet zo best gaat. Maar ik moet nog wel even uitzoeken hoe ik al mn spullen naar beneden ga dragen en weer naar het nieuwe hostel ga brengen. Wel erg balen, want ook voor mn onderzoek is het een stuk handiger als ik wel gewoon mobiel ben. En verder was ik ook van plan om nog meer weekendtripjes met wandelingen  te gaan doen... 

Vandaag ben ik weer met de bus teruggegaan naar Hanoi en dat was ook nog interessant. Er was een chauffeur, een iemand die naast de chauffeur zat en een iemand die uit het raam hing om naar iedereen die langs de weg stond  'Hanoi'  te roepen en uit de bus te springen als mensen meewilden. Hij pakte dan snel de spullen en duwde de mensen de bus in, want de bus bleef gewoon langzaam doorrijden. Ook sprong hij ergens uit de bus met een pakketje wat hij blijkbaar moest afleveren ergens. En later gaf er iemand een grote tas, die dan misschien ook weer ergens afgeleverd moest worden. Een keer was het zelfs zo dat er twee mensen al bij een bus stonden en hij smaen met de andere extra jongen uit de bus sprong en de mensen zo ongeveer 'afpakte' van de andere bus en deze bus in duwde. Heel bizar! Maar de bus was niet volgepropt en ik zat best comfortabel eigenlijk :). Wel werd er heel hard Vietnamese jengel muziek gedraaid met een harde beat eronder... Ik kwam er met mijn mp3 spelertje maar net doorheen, want voor even was die muziek grappig maar na een tijdje was ik het wel zat. Vanaf het busstation heb ik weer een motortaxi terug naar mn hostel genomen, met die motortaxi over de drukke grote weg van hanoi. Zo merk je pas goed hoe chaotisch het verkeer hier is. Een bus inhalen, zodat je op de verkeerde weghelft terechtkomt is hartstikke normaal net als 2 meter voordat je af moet slaan pas naar die kant van de weg verplaatsen en de hele tijd je overal tusendoor manoeuvreren. Maargoed ik heb het overleefd! (het is ook wel een georganiseerde chaos ofzo) 

Zo lang verhaal, maar ik had ook gewoon veel te vertellen over dit weekend :). 

Liefs!